دوست

میدونم واسه چی باید بنویسم. واسه اینکه اگه راه میداد من مادر ترزای خوبی میشدم

دوست

میدونم واسه چی باید بنویسم. واسه اینکه اگه راه میداد من مادر ترزای خوبی میشدم

کشکول

سلام

 

ییهو عشقم کشید بنویسم.

یه آهنگ بامزه‌ی چیپ هست (لینک اول دانلود آهنگ یا لینک دوم دانلود آهنگ) که توش میخونه:

 

با اینکه لامبادا مد نیست، دارم باهات میرقصم

میگیری دستم و میچرخی ومن دورت میگردم

شب تابستون و صدای لامبادا بلنده

وقتی با من میرقصی، زندگیم چقدر قشنگه...

 

وقتی این آهنگ رو میشنوم، با تمام وجود حس میکنم دوست دارم برقصم، با یه پارتنر خوب چقدر این رقص جذابتر هم میشه!!

 

فقط وقتی میتونی در کنار یکی دیگه خوشبخت باشی که قبلش یادگرفته باشی بدون اون خوشبخت باشی!!

هزاران دلیل برای وجود خدا وجود دارد، ولی وجود خدا منزه از تمامی این دلایل و وابسته به هیچکدوم نیست. این ماها هستیم که میخوایم خدا رو با این دلایل بشناسیم و نه با حس شخصیمون.

 

جدیدا با کتاب کشکول شیخ بهایی آشنا شدم. قبلا هم میشناختمش، ولی اصلا نخونده بودم. ولی جدیدا که یه سری بهش زدم دیدم خیلی باحاله.

 

خداحافظ

ضمانت اجرا در حکومت اسلامی

سلام

 

امروز داشتم میرفتم سرکار، روی یه بیلبورد بزرگ دیدم که نوشته "به احترام دیگران، روزه خواری نکنیم."

یادم اومد که چند سال پیش بابت روزه خواری ملت رو میگرفتن و توی زندون مینداختن و به عنوان محارب و ضد دین معرفی و مجازات میکردن و ... . چی شد که اینجوری شد؟

یعنی منظورم اینه که اگه جلوگیری از روزه خواری جزئی از وظایف دینی حکومت اسلامیه، چرا الان دیگه این وظیفه به یه توصیه‌ی اخلاقی تنزل پیدا کرده، اگه اصولا این یه توصیه‌ی اخلاقی بوده، چرا حکومت حقوق اون آدمها رو اون موقع ضایع کرده؟

فکر کنم هممون قبول داریم که واقعا جلوگیری از روزه‌خواری در ملاء عام هیچ وقت جزء حقوق یا وظایف حکومت نبوده و حداکثر، حکومت می‌تونه کار فرهنگی در موردش انجام بده.

مهم‌ترین نکته برام اینه که آیا بقیه‌ی تلاشهایی که حکومت میکنه و چماق‌هایی که بالای سر ملت میگیره، همشون مصداق همین رویه نیستند؟ منظورم اینه که آیا موارد زیر هم توصیه‌های اخلاقی ای نیستن که حکومت داره دخالت بیجا در موردشون میکنه؟ :

1-     حجاب اجباری

2-     تعطیلی‌های اجباری مذهبی (از جمله تعطیلات روزانه مثل عاشورا و اعتکاف یا ساعات تعطیلی مثل ساعت نماز)

3-     مجازات‌های شدید مصرف مشروبات الکلی یا به همراه داشتنشون یا خرید و فروششون

4-     خرید و فروش ونصب و راه‌اندازی و استفاده از ماهواره

5-     جلوگیری از استفاده از فیلترشکن و شبکه‌های اجتماعی و دیگر محدودیت‌های اینترنتی

6-     حتی سربازی اجباری (که حتما در مدت زمانی بعد از حالت اجباری در خواهد آمد)

7-     و کلی چیزای دیگه...

شاید اگه ما ملت پیشرفته‌ای بودیم و حکومتمون هم دموکرات، هیچ وقت اینجور مسائل نیاز به چوب و چماق و قانون برای اجرا نداشت!!

نتیجه‌ی نهایی ای که میگیرم اینه که دین کلا هیچ ضمانت اجرایی‌ای جز اخلاق نداره. پس اونهایی که اعتقاد به حکومت اسلامی دارن، کلن ضمانت اجرایی قوانینشون روی اخلاقی بنا میکنن که اساسا اسلامی نیست!! انسانیه!!! پس ما حکومت انسانی و غیر انسانی داریم که در اون میتونه به افراد اجازه‌ی رفتار اسلامی داده بشه یا خیر!!!

 

خداحافظ