تفکر زاید

سلام

امروز بالاخره خوندن کتاب تفکر زاید رو تموم کردم. تا حالا 4-5 بار از اول شروع کرده بودم به خوندن و بعد از 50-60صفحه حداکثر ولش میکردم. آخه احساس میکردم خیلی مطلبش برام سنگین و ثقیله.
این دفعه که خوندم متوجه شدم این کتاب داره روال یکی دو سال اخیر زندگی منو میگه. همه نتایجی که تو این چند وقت تو زندگیم بهشون رسیدم تو این کتاب هست. از اون تجربیاتی بود این کتاب که پیش خودت فکر میکنی که عجب آدم خفنی هستم من که به این نتایج مهم و بدیع رسیدم، ییهو میفهمی یکی دیگه نه تنها اینها رو قبل از تو میدونه، نه تنها قبل از تو کتاب در موردشون نوشته، بلکه قبل از تو حتی در زندگیش اجرایی کرده و داره از نتایج اجراییش میگه. و تو فقط بهشون فکر کردی و چند تا سعی و خطا داشتی.
به هر حال این کتاب یقینا خفن ترین کتاب در زمینه های فلسفی و عرفانی و شناخت هستش که میتونم تصور کنم. بقیه مکاتب و کتابها یه نقطه ضعف مشترک دارن. اینکه در داخل حصار فلسفه ی کلاسیک و انسان شناسی اومانیستی یا الهی صحبت میکنن و هر دو شون اصل موضوع رو فراموش کردن.
این کتاب چارچوب جدیدی رو با عنوان بی چارچوبی تعریف میکنه. هرچقدر مکاتب دیگه به ارزش فکر تکیه میکنن این کتاب تاکید داره که فکر فقط کاربرد مادی داره و به هیچ روی نباید وارد مسایل معنوی یا عرفانی یا احساسی بشه.
به هیچ کسی توصیه نمی کنم این کتاب رو بخونه. چون ارزش این کتاب خیلی بالاتر از اونیه که ناقص فهمیده بشه. اینکه کسی با نیمه فهمی مطلب ادبیاتش رو لوث کنه خیانت به این تفکره. پس هرکی اونقدر دلش گرفته بود که نه ماتریالیسم آرومش میکرد، نه اسلام پاسخش رو میداد و نه کار دیگه ای از خودش ممکن میدید، این کتاب به عنوان آخرین تیر عالیه.
به درخشان و روزهای بی بازگشت میتونم بگم رو این کتاب سرمایه گذاری کنید. ارزششو داره

خداحافظ