دوست

میدونم واسه چی باید بنویسم. واسه اینکه اگه راه میداد من مادر ترزای خوبی میشدم

دوست

میدونم واسه چی باید بنویسم. واسه اینکه اگه راه میداد من مادر ترزای خوبی میشدم

جعفریه

پ.د: دکتر سروش (استاد دانشگاه علوم و فنون مازندران و از اصلاحاتی های سالهای گذشته) توسط اداره ی اطلاعات بابل دستگیر شد. http://www.rahesabz.net/story/12183

سلام

 

یک اسطوره

میر حسین حنجره ی یک ملت است.

 

فقط یک سوال

همه ی اینها واسه چی؟؟؟

 

خوب

خوب بودن همان حق بودن نیست!! خوب بودن به جا بودن است.

 

مدیریت

تا وقتی مسئولیتش رو به گردن نگرفتی عمرا نمی فهمی یعنی چی! ولی بسیار پیچیده تر از اونیه که فکرش رو بکنی. نادر انسانهایی از عهده ی اداره ی یه مملکت بر میان. این ا.ن بنده خدا خیلی تقصیری نداره. قدش کوتاه است.

 

بازی خون

تو بازی خون قطعا ملت پیروزند. ولی ما نبرد خون را به خاطر درد پاک کردن میدان جنگ از خون همرزمانمان نمی خواهیم.

 

سیاوش قمیشی و من

خداجون متشکریم که چشم دادی بهمون---واسه گریه کردن و دیدن این دنیای زشت

مرسی که پا به ما دادی واسه ی سگ دو زدن---واسه گشتن تو جهنم دنبال راه بهشت

آخ که شکرت ای خدا واسه جهان به این بدی---چی میشد اگه تو دست به ساختنش نمی زدی

خداجون ممنون از اینکه دو تا دست دادی به ما---تا اونا رو روبه هر مترسکی دراز کنیم

خداجون مرسی از این دلی که تو سینه مونه---میتونیم دل یکی دیگه رو بازیچه کنیم

آخ که شکرت ای خدا واسه جهان به این بدی---چی میشد اگه تو دست به ساختنش نمی زدی

 

امید

امید چشمه ی زندگی و روحه. پس روزی که چشمه ی امید خشک بشه یا تبدیل میشم به یه سنگ یا میمیرم.

 

تقلب در انتخابات 88

آقا جدی کسی هست که در انجام تقلب تو انتخابات شک داشته باشه؟ اگه هست بگه دو تا سند (یکی 30 صفحه و دیگری 380 صفحه) رو که وقایع انتخابات و اسناد تلقب رو جمع کرده رو براش بفرستم.

 

سخنی از شیخ مهدی مدبر

بعضی دردها هست که آدم نه می تونه به کسی بگه و نه می تونه به کسی نشونشون بده!!

 

جعفر

چرا آپ نمی کنی؟ آقا از دست ما دلخوری؟ هر چی درد و بلات هست بریزه تو جوووووونه ..... امممممم..... این..... چه می دونم محمود. بگو درد دلت رو عزیزم.

 

خدا رحمتت کنه مهندس بازرگان

در نامه ای در تیر ماه 1335 می نویسد: "دموکراسی یعنی حکومت مردم به مردم. این نوع حکومت، بهترین شکل و شاید تنها صورت قابل قبول آن است و بهتر می تواند ضامن استقلال مملکت و موجب اصلاح و ترقی و سعادت ملت باشد... در منطق ادیان و اسلام نیز، ملک و حکم از آن خدا گفته شده و سلطه بر خلق خدا مردود بوده است."

خداییش از اون موقع تا حالا چقدر وضع فرق کرده؟!!

 

خداحافظ

 

اسکار 82

سلام

 

اول نتایج اسکار رو بگم:

 

بهترین فیلم:

The Hurt Locker با کارگردانی Kathryn Bigelow

بهترین نقش اول مرد:

Jeff Bridges در Crazy Heart

بهترین نقش اول زن:

Sandra Bullock در The Blind Side

بهترین نقش مکمل مرد:

Christoph Waltz در Inglourious Basterds

بهترین نقش مکمل زن:

Mo’Nique در Precious: Based on the Novel Push by Sapphire

بهترین کارگردانی:

Kathryn Bigelow برای The Hurt Locker

بهترین فیلمنامه غیر اقتباسی (بدون برداشت از نوشته ی قبلی):

The Hurt Locker توسط Mark Boal

بهترین فیلمنامه ی اقتباسی:

Precious: Based on the Novel Push by Sapphire توسط Geoffrey Fletcher

بهترین فیلمبرداری:

Avatar توسط Mauro Fiore

بهترین تدوین:

The Hurt Locker توسط Bob Murawski, Chris Innis

بهترین کارگردانی هنری:

Avatar توسط Rick Carter, Robert Stromberg, Kim Sinclair

بهترین طراحی لباس:

The Young Victoria توسط Sandy Powell

بهترین گریم:

Star Trek توسط Barney Burman, Mindy Hall, Joel Harlow

بهترین موسیقی متن:

Up توسط Michael Giacchino

بهترین موسیقی و شعر:

Crazy Heart توسط T-Bone Burnett, Ryan Bingham("The Weary Kind")

بهترین میکس صدا:

The Hurt Locker توسط Paul N.J. Ottosson, Ray Beckett

بهترین تنظیم (Edit) صدا:

The Hurt Locker توسط Paul N.J. Ottosson

بهترین جلوه های ویژه:

Avatar توسط Joe Letteri, Stephen Rosenbaum, Richard Baneham, Andy Jones

بهترین انیمیشن:

Up به کارگردانی Pete Docter

بهترین فیلم خارجی:

            El secreto de sus ojos از آرژانتین

بهترین فیلم مستند:

            The Cove به کارگردانی Louie Psihoyos, Fisher Stevens

بهترین فیلم مستند کوتاه:

            Music by Prudence به کارگردانی Roger Ross Williams, Elinor Burkett

بهترین انیمیشن کوتاه:

            Logorama به کارگردانی Nicolas Schmerkin

بهترین فیلم کوتاه:

The New Tenants به کارگردانی Joachim Back, Tivi Magnusson

 

یعنی باورتون می شه آواتار با اون همه موفقیت و طرفدار و ساخت خفن، چند تا اسکار چرت و پرت برده باشه. من هنوز این قفس آزار یا اتاق شکنجه یا هر چی دیگه (The hurt locker) رو ندیدم. ولی حداقل تو IMDB امتیازش 8 هست ولی آوارتار 8.5 که اونو در رتبه ی 63 فیلم های تاریخ از نظر این سایت قرار داده. به غیر از این، من که فیلم رو دیدم میگم عمرا نمیشه تو 5 سال دیگه هم همچین فیلمی ساخت. هرچند که نقدهایی که در مورد The hurt locker خوندم میگن که یه فیلم جنگیه در مورد عراق و یه خنثی کننده ی بمبه، ولی هر چی خفن باشه حداکثر میشه نجات سرباز راین. حالا بذارید ببینمش بهتون میگم واقعا ارزش شش تا اسکار رو داشته یا نه.

 

خداحافظ

مقصد، در آغاز راه بود

سلام

 

یه مطلب خیلی جامع در مورد جریانات بعد از انتخابات و دلایل وقوعش رو خوندم که توصیه میکنم بخونید. لینکش اینه. متن رو هم در بخش ادامه ی مطلب گذاشتم.

در این مطلب جزئیات زیبایی رو مد نظر قرار داده که من از بخشهای جنبش سبز و جریانات سرکوب های بعد از انتخابات میگذرم. چند تا نکته ی خیلی مهم و قشنگ بود که برام تازگی داشت رو از متن براتون میارم:

۱-  این بنیادگرایان (طرفداران احمدی نژاد) آنقدر برای به دست گرفتن حکومت و جانشینی رهبری مصر هستند که حتی حاضر به راه اندازی جنگی چند ماهه با یکی از کشورهای منطقه هستند تا در خلال این جنگ بهانه ی مناسب و فرصت مناسبتری پیدا کنند تا سرکوب های داخلی را با خیال راحت انجام بدهند) . شاهد این مدعا اظهارات فرزند حداد عادل هست که در سرمقاله نشریه خود، جنگ ایران با ترکیه را در ماه های آینده پیش بینی کرده است(

۲- نواب صفوی یه تروریسته. پس چرا بنیادگرایان اینقدر از این تروریست با احترام یاد میکنن؟ دلیلش رو تو این مقاله اینطور میگه که جریان خلافت شیعی که بنیادگرایان به دنبال اون هستن از یکصد سال پیش در ایران به صورت منسجم در حال فعالیت هست. و تا به حال دو ضربه ی اساسی خورده است. اولی اعدام شیخ فضل الله نوری (یک مجتهد شیعه ی شدیدا تندرو با اعتقاداتی که ریشه ی اعتقادات امروز بنیادگرایان است). و دومی اعدام نواب صفوی است. نواب صفوی یکی از طلبه های تندرویی بود که به تز حذف فیزیکی و اعدام و ترور معتقد بود و تعداد بسیاری از سرشناسان زمان خودش را با گروهی به نام فدائیان اسلام (و چقدر این نام شبیه گفتارهای امروز بنیادگرایان است) به قتل رساند. در صفحه ی ویکی نواب صفوی میتونین چندتایی رو ببینید.

3- امام خمینی هم طرفدار بنیادگرایان نبوده است. مخالفت آشکار خمینی با گروه حجتیه، شخص مصباح یزدی، مخالفت نسبی با ترور و حذف فیزیکی بی دلیل (البت هنوز پای ایشون در اعدام های گسترده ی سالهای 60 و 67 گیره ولی فعلا فرض بر بیگناهیه مگر عکسش اثبات بشه) شواهدی هستن که نشون میدن آیت الله خمینی هم با اینها مخالف بوده. تو این مقاله میگه که آیت الله خمینی نیز در تاسیس حکومت اسلامی آن ها را ناکام گذاشته بود و آن زمانی بود که بر رای مردم تاکید کرد و نهادهای مدرن دموکراتیک را درون ساختار قانون اساسی "جمهوری اسلامی" گنجاند.

4- محافظ کاران میانه رو (هاشمی و محسن رضایی و ...) در هر مرحله ای به اصلاح طلبان توصیه میکنن که کنار بکشن (قبل از انتخابات گفته بودن که بیاید همه روی محسن رضایی اجماع کنیم. بعد از انتخابات علی مطهری گفته بود تا زمانی که شما اغتشاش میکنید ما  نمی تونیم از احمدی نژاد بازخواست کنیم، پس کنار بکشید که ما کارمون رو بکنیم). ولی بنیادگرایان اونقدر قدرتمند هستن که اگه جنبش سبز که بزرگترین نیروی اپوزیسیون موجوده کنار بکشه، همه رو قتل عام میکنن و مملکت رو به توبره میبرند. پس این محافظ کاران میانه رو یا نمی دونن چی میگن و یا احمقانه فقط به فکر مصادره ی سمت های مهم حکومتی بعد از فروپاشی احتمالی هئیت حاکم هستن. غافل از اینکه بدون وجود جنبش سبز اونها هم داشتن نابود میشدن.

 

خداحافظ

 

ادامه مطلب ...

آخرین تیر

پ.د: بازم فحش به دنیا و غرغره.

 

سلام

 

این بحث ترس که قبلا صحبتش رو کردم خیلی ریشه دار تر از اونیه که به این زودی ها از زندگی من پاشو بکشه بیرون. جدیدا متوجه شدم که من خیلی از کارهای درست و خوب رو انجام نمی دم چون می ترسم که اگه این هم نتونست مشکل رو حل کنه چه خاکی تو سرم بریزم. بذارید یه مثال بزنم.

در مورد وضعیت الانم تقریبا آخرین راه حلی که از قبل بهش فکر کرده ام و الان در دست دارم، روانشناس و روان درمانیه. امشب که داشتم نظرات وبلاگم رو میخوندم به این نتیجه رسیدم که من دست دست میکنم که برم پیش روانشناس و روان درمانی رو بگذرونم چرا که می ترسم اگه برم و نتیجه نده چه کار کنم ( که باید بگم که با وضعی که دارم، عقلم میگه احتمال نتیجه گرفتنم از روان درمانی چندان زیاد نیست. چون مشکل من احتمالا یه مشکل روانی نیست!! البت به نظر خودم). شاید بگید نتیجه نداد که نداد. خوب که چی؟

فرض کنید یه آدم غولی جلوی شما قرار میگیره و می خواد بکشتتون. شما یه هفت تیر دارید. می گیرید به طرفش و شش تا از هفت تا تیر رو بهش شلیک میکنی. یه تاثیرهایی داره ولی نهایتا جلوش رو که نگرفته هیچ، نشونی هم از مرگ درش پیدا نیست. حالا اگه آخرین تیری که تو هفت تیرت مونده رو به سمت دشمنت شلیک کنی، اگه بمیره خیالی نیست، ولی اگه نمیره چی؟ تمام امید شما برای شکست دادنش بر باد رفته و باید منتظر مرگ بشینی. این هم به خاطر میگم احتمال نتیجه گرفتنش کمه که وقتی شش تا تیر اثر نکرد، هفتمی هم احتمال اثر کردنش زیاد نیست. حالا شما باشی شلیک میکنی یا حداقل برای دلخوشی خودت تا آخرین لحظه نگهش میداری؟

این رفتار که آخرین تیر ترکش رو تا آخرین لحظه حفظ کنیم در همه ی ماها پیدا میشه. ولی ترس بیش از حد باعث میشه خیلی بیشتر محافظ کار بشی.

من خیلی با ترس زندگی کردم. تمام زندگیم آمیخته به ترسه. نا امنی بزرگترین احساس زندگیمه. همیشه از اینکه از دست بدم می ترسیدم و نگران بودم. وابستگی شدیدی که به آدمها دارم، هم از این احساس بر اومده (چون آدمها غالبا موندگارتر از شرایط و امکانات دنیا هستن) و هم شدیدا تحت تاثیر این حس قرار داره (چون وقتی وابستگیت بیشتره نگرانی از دست دادنت هم بیشتره).

من از "از دست دادن" میترسم. الان که دارم به گذشته ی زندگیم نگاه میکنم، در تمام عمرم سایه ی نگرانی و نا امنی رو بالای سرم حس میکردم. اینه که باعث شده توقعی بزرگ بشم. اینه که باعث شده ضربه پذیر باشم. اینه که باعث شده ناپایدار باشم. اینه که حفظ وضع موجود رو از همه چیز بیشتر می خوام.

هیچ وقت تو زندگیم خواهان تغییر نبودم. مگر معدود مواقعی که وضع موجود خیلی افتضاح بوده. یا اینکه تغییر در حوزه ی امورات غیر حیاتی زندگیم قرار میگرفته (مثل تفریحات یا تجربه های جدید).

الان هم ضعف های خودم رو می بینم ولی از طرف دیگه به دلیل محافظ کاریم حاضر نیستم دست از همینی که هستم بردارم. به همین خاطر از خودم بدم اومده. چون با وجود این همه نقطه ضعف، کاری برای اصلاحشون انجام نمی دم.

دارم اینها رو میگم که جرات کنم به تغییرشون فکر کنم. هر چی میگذره بیشتر به این نتیجه میرسم که من از راه های عادی که تا به حال تو زندگیم بوده به وضع طبیعی برنخواهم گشت. فکر کنم نیاز به یه شوک اساسی تو زندگیم دارم. یا برام پیش میاد، یا اونقدر عذاب میکشم که خودم این کار رو میکنم.

 

اصلا حال خوبی ندارم. کثاااااااااااااااااااااااااااااافت. تو یه فیلمی میگفت، وقتی جوان هستی، با هر مشکلی احساس میکنی که دنیا به آخر رسیده ولی اینطور نیست. بعدا که بهش نگاه میکنی میبینی اون هم جرئی از راهی بوده که باید میرفتی. امیدوارم که بعدها که به این حال و روزم نگاه میکنم همچین حسی داشته باشم. گویی اینکه بعید میدونم.

خداحافظ

شکیبایی ما و شتاب آنها

سلام

داشتم جرس رو بالا پایین میکردم به مطلبی رسیدم با عنوان این پست. اینم لینکش

برای کسایی که نمی تونن صفحه رو باز کنن در ادامه ی مطلب اصل مقاله رو آوردم.

برام خیلی جالب و جذابه که چقدر چیزایی که من دارم بهشون فکر میکنم تو ذهن همه ی جنبش سبز هم هست و اکثر راه حل ها و تحلیل هایی که به نظر من میرسن (البت با کلی زور زدن) آدمهای زیادی هستن که این ها رو بیان میکنن و دست به دست می چرخه و به من هم میرسه. به نظرم این جنبش خیلی بالغه. خیلی فهمیده است. از اونجایی که این جنبش از دانشگاه ها در اومده و متفکرین بزرگی دارن جهت دهی اش میکنن واقعا سریع و زیبا داره رشد میکنه. تبریک میگم به خودم وشما و همه ی طرفداران جنبش سبز.

تو یه پست دیگه ام گفتم که شاید مدتی بعد به این نتیجه برسیم که جنبش سبز هم تلاشی بود برای نهادینه کردن دموکراسی خواهی در بخش کم سواد تر و عامی تر جامعه. ولی مهم اینه که یاد بگیریم که وقتی که دموکراسی در جامعه مون بر قرار شد برای اینکه دوباره به وضعیت الان برنگردیم باید چه کار کنیم. باید مسئولیت پذیری رو تمرین کنیم و به عنوان یک فریضه مثل نماز به عنوان یه وظیفه مثل کار و به عنوان یک نیاز مثل غذا خوردن بهش نگاه کنیم. مهمترین تفاوت یک جامعه ی پیشرفته و یک جامعه ی جهان سومی در همین یک کلمه است. مسئولیت پذیری.

چقدر تو مملکت ما زیاده اشتباهاتی که در طول روز پیش روی ما انجام میشه و بهش بی تفاوتی میکنیم.

فکر میکنید چرا حاکمان ما به خودشون اجازه میدن به ما ظلم کنن؟ خوب مشخصه! ماها با پیگیری نکردن حقوقمون (ولو باعث به سختی افتادنمون بشه) باعث شدیم حاکمانمون قانون گریز بشوند.

چرا تو جامعه ی ما اینقدر فساد زیاده؟ چون هر وقت خطا یا فسادی رو دیدیم خودمون کشیدیم کنار و فقط سعی کردیم که کلاه خودمون رو بگیریم که باد نبره. اگه یه مزدوری با زور سعی کرد حقوق مردم رو پایمال کنه فقط به خاطر اینکه مبادا باهامون درگیر بشه و به ضررمون تموم بشه از حق خواهیمون صرف نظر کردیم.

یاد اون پستی میوفتم که نوشته بودم اگه یکی بغل شما تو ماشین سیگار بکشه چیکار میکنین؟ به نظرم باید یاد بگیریم که اول با احترام و بعد با تذکر و بعد با پرخاش غیر فیزیکی حقمون رو طلب کنیم. هرچند اگه تا اینجا جواب نداد بعدش هم جواب نمیده.

خداحافظ

 

ادامه مطلب ...

تجاوز و خاطره

سلام

تجاوز تجربه ی تلخیه. خیلی تلخ. ولی یادآوریش هم گاهی همونقدر یا بیشتر دردناکه. کابوسی که تا مدتها بعد از اون تجربه دنبالت میاد و ولت نمی کنه. دوست داری ای کاش زورشو داشتی و یارو رو پیدا می کردی و دهنی ازش سرویس میکردی که ...

جریان انتخابات خرداد امسال برای من مثل این تجربه ی تلخه که بعد از اتمامش هر وقت که به یادش میوفتم یا جریانات اون موقع رو مرور میکنم خاطره ی اون تجاوز به ذهنم میاد و آزارم میده. خونمو به جوش میاره و حرص میخورم. دوست دارم همشون رو .... ولش کن. رفتار بعدش با مردم و کشتارها و زندانی کردن هایی که اتفاق افتاده رو میتونم هضم کنم. میگم خوب مبارزه است. تو دعوا نون و حلوا خیر نمی کنن. ولی شور و شوقمون قبل از انتخابات رو که یادم میاد فقط دوست دارم لعنت کنم هرکسی که این نیرنگ رو به مردم زد.

خداحافظ


پ.ن. یه مطلبی خوندم مرگ. خفن مهم بود. این لینکش: پایگاه طبقاتی جنبش سبز متنش رو هم تو ادامه مطلب گذاشتم. شدیدا به تحلیل جریانات سازنده ی انقلاب ۵۷ تو ذهنم کمک کرد. دلیل خیلی از اشتباهات و  مشکلات امروزمون رو متوجه شدم. توصیه میکنم حتما حتما بخونید.

ادامه مطلب ...

آسایشگاه فرخنده و وضعیت اسف بار زندگی کودکان معلول این مرکز

پیش از دستور: این ایمیلیه که برام فرستاده بودن. خیلی تاسف برانگیز بود. خیلی ناراحت شدم وقتی خوندم ولی آدرسش گریه ام رو درآورد.


سلام

در این مرکز در حال حاضر 84 کودک زندگی می کند . شرایط زندگی این کودکان در عکسها گویاست . آمار مرگ و میر در این کودکان بالا و در سالهای اخیربی سابقه ست .هفته ی پیش یکی دیگر از این کودکان جان سپرد .
بوی بسیار زننده و متعفن ادرار به بازدید کننده ها مجال نمی ده تا بیشتراز 4-5  دقیقه در خوابگاه این کودکان معصوم بمونند . عمر متوسط دراین کودکان 10 تا 14 سال است .




شاید نیاز این بچه ها به کمکهای غیر نقدی شما خیلی زیادتر از حد تصورتون باشه. نیازی نیست برای کمک به بهبود شرایط این بچه ها پول بدید ، اگر درخونه تون پتو ، لحاف یا بالش  تمیز سایز کودک دارید ، اگه فرش یا گلیم یا زیر انداز تمیزی دارید از اهدای اون به این بچه ها دریغ نکنید . مطمئن باشید که خدا لطف شما را به این بچه ها هرگز فراموش نمی کنه .




دادن لباس کودک و یا اسباب بازی به این بچه ها دنیای اونها را متحول می کنه .اکثر این بچه ها یتیم و یا رها شده هستند . حالا که دنیا اونها را فراموش کرده شما اونهارا فراموش نکنید . مطمئن باشید این بچه ها با احساسهای پاک و کودکانشون محبت شما را درک می کنند .

به اونها به خاطر این عمرهای خیلی کوتاه و پر رنجشان رحم کنید تا خدای بزرگ لطف شما را در جا و مکانی که تصورش را نمی کردید بی پاسخ نگذارد..
کمکشان کنید تا این چند سال کوتاه زندگیشان بیشتر از این در مشقت و رنج نباشند.

اکثر این کودکان مبتلا به اوتیسم می باشند . در خارج، کودکان اوتیسمی مستقیما زیر نظر روانشناسان قرار میگیرند تا به آنها کمک شود تا زندگی راحت تری داشته باشند .
اما در ایران ، این کودکان که خود مستعد مرگ هستند به تخت بسته می شوند و
ساعتها به همان حال رها می شوند .
کمکهای خودتون را مستقیما به خود مرکز ببرید .

آدرس مرکز :

تهران - میدان آزادی - خ محمد علی جناح - خ شهید صالحی - خ شهید ناصر
ولدخانی - پلاک 66 - مرکز نگهداری کودکان معلول فرخنده





مسابقه ی بهترین دروغ به سبک ...

سلام

جدیدا از مسیح علی نژاد خیلی خوشم اومده. تو وبلاگش نوشته بود:

دروغ دارد در جامعه ایران نهادینه می شود و حتی کودکان هم به سبک احمدی نژاد به یکدیگر دروغ می گویند . در یک بازی کودکانه در چشم های همدیگر نگاه می کنند و مسابقه می گذارند ببینند چه کسی بزرگترین دروغ را می گوید.  بد نیست یک مسابقه طنز برای برگزدین بزرگترین دروغگو برگزار شود و طی آن مسابقه، هر کس مجاز باشد یک خبر دروغ بنویسد و یا در یک فرصت زمانی  کوتاه،  به دوربین خیره شود و بدون آنکه تعجب کند یک دروغ بزرگ و البته جالب  به سبک احمدی نژاد بگوید.  در نهایت بزرگترین و دریده ترین دروغ این مسابقه نمادین را خود افکار عمومی تعیین می کند.


آقا این ایده فوق العاده است. یعنی من حاااالی کردم وقتی خوندمش. فکرشو بکنید یه مسابقه برگزار میشه که برنده ی بازی کسیه که بزرگترین دروغ رو با عادی ترین حالت بگه. این آخره مبارزه منفیه!!! حالا اگه اسم احمدی نژاد رو روش نذاریم قابلیت اجرایی تو دانشگاه ها و مراکز فرهنگی دیگه داره. همه هم منظور رو می فهمن ولی امکان مقابله باهاش کمه.

خداحافظ