دوست

میدونم واسه چی باید بنویسم. واسه اینکه اگه راه میداد من مادر ترزای خوبی میشدم

دوست

میدونم واسه چی باید بنویسم. واسه اینکه اگه راه میداد من مادر ترزای خوبی میشدم

گوش

سلام

من کلا آدم رکی هستم. تو صحبت کردنم هم هیچ حاشیه ای ندارم. حالا این هم خوبه و هم بد. پس بذارید رک برم سر اصل مطلب.

ایرانی ها آدمای تهوع آوری هستند و هم زمان آدمای باحال. البت این فقط مخصوص ایرانی ها نیست. ولی یه چیزی از ایرانی ها از جمله خودم هست که وقتی قیاس میکنم با خارجی ها حااااالم از خودم و امثال خودم بهم می خوره.

هر وقت بشینی پیش یه نفر و باهاش درد دل کنی کمتر از اونکه فکرتو بتونی جمع و جور کنی میبینی طرف نشسته و کلی نصیحت و راهکار و احتیاط و نظر بهت میده. (با صدای بلند) بابا من کارشناس نمی خوام. من ناصح نمی خوام. من دلدار نمی خوام. من فقط گوششششششششششششششششششششش می خوام.

در این زمینه باید بگم که اگه من اینقدر وراج نبودم گوش فوق العاده ای می شدم. چون خیلی خوب بلدم با طرفم هم حس بشم. بفهمم از کدوم دریچه داره جهان رو نگاه میکنه. ولی اون بخش از وجودم که کمبود توجه داره و خیلی دوست داره مهم باشه، ییهو میپره بیرون و شروع میکنه به تحلیل کردن و راه حل دادن و ... خیلی وقته دارم سعی میکنم وقتی کسی باهام حرف میزنه بفهمم که منظورش اینه که بهش نظرم رو بگم یا اینکه فقط میخواد بشنوم. خیلی وقتا سخته فهمیدن تفاوت اینها. ولی مهمه.

تو اکثر فیلم های خارجی که نگاه کنید (علی الخصوص سریال ها اجتماعی که تقریبا شرایط زندگی آدما رو منعکس میکنه) هیچ وقت اگه دو نفر شروع به دعوا بکنن 5 تا جمله بیشتر با هم جر و بحث نمیکنن. سریعا یا معذرت خواهی میکنن یا میگن که باشه وقتی آروم شدیم ادامه میدیم. یا اینکه وقتی یکیشون برای اون یکی درد دل میکنه، هیچ وقت ندیدم که راه حل بهش بده. معمولا یه کم دلداریش میده و روحیه بهش میده که حتما می تونی مشکل رو حل کنی و این حرفا و بعدش هم بغلش میکنه و انرژی مثبتش رو باهاش تقسیم میکنه.

چرا ماها که اینقدر ادعای انسان دوستی و احترام و شخصیت و اینجور چیزامون میشه یاد نگرفتیم که به فهم همدیگه احترام بذاریم. کدوم شماها هستید که فکر کنید که بیشتر اون یکی چیزی میفهمید از دنیا. کدومتون از پس همه ی مشکلاتتون بر اومدید و می دونید که راه حل همه ی مشکلات دنیا چیه؟ خوب وقتی هر کدومتون یه مشکلی دارید که کمابیش در حد مشکل منه، پس چرا تا یه حرفی میزنم از این در میاید تو که خوب این کار و بکن راحت میشی اون کار بکن درسته و ....

(با صدای بلندتر) بابا من به تمامی مقدسات قسم، می فهمم. نیازی نیست که کسی برام توضیح بده چه کار کنم. خودم میفهمم. فقط اگه احساس میکنید که دونستن احساستون می تونه به من انرژی بده یا بهم احساس مثبتی منتقل کنه بهم بگید. در غیر اینصورت هیشکی تو دنیا بهتر از من از ساز و کار دنیا خبر نداره.

ازتون نمی خوام که نظر ندید، میخوام که به فهم طرف مقابلتون احترام بذارید و همه ی چیزایی که احتمالا خودش قبلا بهشون فکر کرده رو دوباره بهش توضیح ندید.

نمیدونم چی فکر میکنید در مورد حرفام. شاید که وقتی شما هم با من درد دل میکنید شاید منم همین اشتباه رو انجام میدم. ولی فوق العاده خوشحال میشم که در این صورت فقط یه جمله بهم بگید که "من فقط گوش میخوام". اون وقت خودم می فهمم که نباید قضاوت کنم یا راه حل بدم.

بیاین برای هم دوست باشیم نه مشاور. بیاین برای هم دل باشیم، گوش باشیم و نه عقل و فکر.

خداحافظ

نظرات 2 + ارسال نظر
محمد پنج‌شنبه 24 دی 1388 ساعت 20:21

گوش مجانی
۰۹۱۲۶۸۰۷۱۸۵
تماس بگیر هرچی دوست داری بگو. یک کلمه هم حرف نمیزنه!
تماس بگیر
منتظره!

گل مر جمعه 25 دی 1388 ساعت 23:05 http://golmarjoon.blogfa.com

اهم

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد